Hoe Bill Gates geld verdient door Turken zwart te maken - IV (slot)

(vervolg van deel III)

In vorige blogs zagen we dat Bill Gates met een site van hem (Corbis geheten) foto’s van een oud fotoalbum die ze in handen hadden gekregen, te gelde probeert te maken. De foto’s zijn doorspekt met kwaadaardige bijschriften gericht tegen Turken.

Deze foto’s zijn zeer waarschijnlijk afkomstig van christenmissionarissen. Hun organisaties worden regelmatig genoemd bij de foto-bijschriften (zoals de Y.M.C.A. of het Near East Relief).
In de periode waarin de foto’s zijn gemaakt (de Eerste Wereldoorlog en enkele jaren erna) waren christenmissionarissen bijna een eeuw in het Ottomaanse rijk actief.

Ze waren erheen gegaan om zieltjes te winnen voor het christelijke geloof. Maar in die 100 jaar dat ze rondhingen in het Ottomaanse rijk, lukte het ze niet om één moslimTurk te bekeren. Ze werden er natuurlijk razend van. 

Daarom richtten ze hun pijlen op de medechristenen zoals de Armenen. Die hingen een andere christelijke stroming aan dan die van de missionarissen, vergelijkbaar zoals bij moslims met soennieten en sjiieten. Ondanks dat het om medechristenen ging, maakten ze kennis met de bekeringsijver van de missionarissen. Bij de Armenen boekten de missionarissen succes: enkele tienduizenden van ze bekeerden zich tenslotte tot het protestantisme of katholicisme.

Toen het Ottomaanse Rijk in oorlog verkeerde bleven de Armenen natuurlijk niet gevrijwaard van de gevolgen. Net als de Turken of Koerden hadden ze te maken met honger, ziekte en oorlogsgeweld. Voor de christenmissionarissen waren de christelijke Armenen meer aandacht waard omdat ze medegelovigen waren. Daarom sprongen ze voor ze op de bres en boden ze hulp. Hiervoor was geld nodig.

Het fotoalbum van christenmissionarissen waar ik eerder over had schilderde dus de moslimTurken als wrede christenmoordenaars of slavenhandelaren af.
De christelijke hulporganisaties verspreidden in hun leugens daarom bijvoorbeeld over slavenmarkten waar Armeense christenvrouwen werden verkocht of naar harems moesten. Het is natuurlijk een gruwel als blijkt dat de vrouwen van medegelovigen als slavinnen te werk werden gesteld.

Slavernij in het Ottomaanse rijk was toen deze zaken zich zouden hebben afgespeeld allang afgeschaft.
In het Ottomaanse rijk was er tevens één harem: die van de Sultan. Alle andere harems zijn ontsproten uit fantasieën van deze christenmissionarissen en andere fantasten.

Deze verhalen over arme Armeense vrouwen die als slavinnen werden verkocht (en die bijvoorbeeld getatoeëerd zouden zijn ter identificatie, zoals de zwarte negerslaven door hun christelijke plantage-eigenaars gebrandmerkt werden) of hoe wreed de Turken tegen Armenen tekeer gingen, komen van christenmissionarissen die doordraafden in hun verbeelding om geldfondsen te verwerven.

Door met wilde en gefantaseerde wreedheden van de Turken in te spelen op christensentimenten van hun gehoor in Europa en Amerika stroomde het geld met bakken naar binnen. 
De Amerikaanse christenhulporganisatie Near East Relief heeft de voorgaande praktijken toegepast. En ze waren heel succesvol mee. Zij hebben met hun verhalen (omgerekend) bijna 2 miljard dollar binnengehaald.

De Turken blijft men zwartmaken met de teksten van deze missionaris-bedriegers. Mede dankzij de rijkste man van de wereld die het nodig vindt om hun haatpropaganda te verspreiden en er geld mee te verdienen.

Tussendoor:
Missionarissen werkten buiten de landsgrenzen. De missionarissen uit de VS gingen dus bijvoorbeeld in het Ottomaans rijk hun christelijke boodschap uitdragen. Deze missionarissen zouden met hun haatpropaganda tegen de Turken grote kwaad aanrichten.
Dat deze lieden gewoon is om schade aan te richten blijkt uit het gedrag van hun collega's binnen de VS zelf. Het betreft de duizenden priesters uit de VS die zich tientallen jaren aan tienduizenden Amerikaanse kinderen hadden vergrepen.