De 'Hamidiye massacres'

In de jaren 1890-1896 probeerden de Armenen zich af te scheiden van het Ottomaanse Rijk. In de (pro-)Armeense propaganda worden die gewelddadigheden als 'de Hamidiye massacres' ('de Hamidiye massamoorden') aan het publiek verkocht.

In deze serie zal ik er meer over vertellen.

Toen het Ottomaanse Rijk verzwakte, lukte het diverse minderheden om zich af te scheiden. Dit betrof de christelijke volkeren op de Balkan zoals de Grieken, Serviërs, Roemenen en de Bulgaren. In hun eentje waren ze niet opgewassen tegen het Ottomaanse Rijk, dus kregen ze hulp van machtige christelijke mogendheden zoals Rusland en Groot-Brittannië.
Tegen 1880 hadden ze allemaal eigen staten. Alleen één christelijke minderheid in het rijk liep de boot mis: de Ottomaanse Armenen.

 Afscheiding christelijke minderheden op de Balkan

Zij wilden ook een eigen staat, op Oost-Anatolië. Daartoe richtten ze terreurbewegingen op om dit te bewerkstelligen: de Hunchaks en de Dashnaks. Militair gezien waren ze geen partij tegen de Ottomanen, daarom hadden ze een zelfde strategie bedacht als de Balkan-volkeren: provoceren tegengeweld. Hierna werd dan met propaganda de Europese - christelijke - publieke opinie bewerkt. Die eisten daarop van hun regeringen maatregelen tegen de 'wrede' Turken zodat de christenbroeders in alle rust konden leven. Die broeders dienden dus een eigen staat te krijgen.

Deze Armeense poging om zich af te scheiden van het Ottomaanse Rijk leidde tot veel bloedvergieten in de jaren van 1890-1896 (ook wel de 1890's genoemd). Hun terreurgroepen organiseerden in deze jaren tientallen opstanden en onlusten.
Elke keer werd het eerst schot door deze extremisten gelost. Ze organiseerden bijvoorbeeld 'demonstraties' waarin honderden gewapende leden meeliepen. Tijdens zulke evenementen schoten ze dan op de politie. Of ze gooiden bommen naar mensenmenigtes om de woede van de moslimbevolking op te wekken. Waarna - precies zoals het plan van de Armeense terroristen was - de hel losbrak tussen Armenen en de Turken.

Heden zien we dergelijke tactieken ook terug in Irak, de soennitische opstandelingen gaan op dezelfde wijze te werk. Door sjiieten aan te vallen tijdens markten, begrafenissen en dergelijke, worden sjiieten woedend en richten hun boosheid op de soennitische burgers. Het gevolg is chaos, dan kunnen ze makkelijker opereren en hun doelen proberen te bereiken.

In het geval van de Armenen was de bedoeling dat de Europese staten het Ottomaanse Rijk zouden klemzetten en voor de Armenen een staat zouden afdwingen.

- deel II -