Thursday, May 3, 2012

Todayszaman en de Armeense nongenocide


Er is een Turkse onlinekrant genaamd Todayszaman. In de Engelstalige versie kon je op woensdag 25 april op zijn minst drie artikelen lezen waarin de Armeense standpunten aan de man werden gebracht.

Hieronder een korte schets van deze artikelen. 

After denial” van de columnist Cengiz Aktar (http://www.todayszaman.com/columnist-278588-after-denial.html)
Hij beweert dat in Turkije racisme volop aanwezig is, terwijl Turken dat juist zouden weerspreken. Deze claim onderbouwt hij met krantenartikelen waarin voetbalsupporters concurrerende supporters en spelers racistisch bejegenden. Dat de Turken tegenspreken dat er racisme heerst koppelt hij weer aan dat ze de Armeense verhalen zouden ontkennen. En dat ontkennen slecht is, dat ze juist zulke dingen moesten toegeven. Volgens deze Aktar zouden de Turken zich dus moeten overgeven aan de Armeense lasteraars en geen verzet meer bieden.

Ik heb één woord voor deze kerel:
Een slapjanus die bij het geringste op zijn rug ligt en zich overgeeft aan zijn belagers. Ik vraag me af welke weekdier hem heeft opgevoed.
Hij lijkt geen kennis te hebben van de Turkse mentaliteit. Ze vechten tot het eind en gaan de strijd niet uit de weg. De afgelopen jaren hebben ze op elke hoek van de wereld de Armenen en hun volgelingen bevochten en klappen uitgedeeld. Hier is een laatste voorbeeld van het falen van de Armeense genocidemaffia.

UPDATE:
Deze Aktar is diezelfde die in 2008 de 'Het spijt ons'-campagne voerde om de Armenen excuses aan te bieden voor hun leed uit de Eerste Wereldoorlog. Zoals zulke schoften gewoon is, geen één woord over het lijden en sterven van de bijna 2,5 miljoen Turken en andere moslims tussen 1914-1922. Een aanzienlijk deel van hen vonden de dood door toedoen van Armeense milities en bendes.



Genocide, women and pain” van Alin Ozinian. (http://www.todayszaman.com/news-278607-genocide-women-and-pain-by-alin-ozinian*.html)
De Armeense Ozinian mocht de lezers vertellen over wat de arme Armeense vrouwen en meisjes zoal was overkomen. Dat de Turken ze beroofden van hun familie om als echtgenote te dienen of opnamen in hun gezin om ze van ellende te behoeden. En dat ze hun Armeense identiteit moesten wijzigen ten gunste van de Turkse.

De sentimentele toer dus. Zo wil ze inspelen op het gevoel. Bekende methode onder Armenen om hun verhaal te verkondigen. Maar wat ze vertelt over deze arme Armeense vrouwen en meisjes haalt in feite de genocideclaim onderuit.

Turken worden door deze genocidemaffia vaak gelijk gesteld aan de nazi’s. Onder nazi’s was omgang met joodse vrouwen taboe. Het werd gezien als “Rassenschande”, een schande voor de Germaanse ras. Zo zou de zuiverheid van deze nobele ras namelijk in gevaar komen.
Wat doen de Turken daarentegen in deze Armeense verhalen? Die storten zich massaal op de Armeense vrouwen en maken ze tot echtgenotes.

Turken hebben dan hun genocide totaal verprutst. Bij genociden is er haat en afkeer tegen de slachtoffers. Het laatste wat een genocidedader doet is de "minderwaardigen" in zijn groep opnemen.


“1915 is a bit like this as well” van Markar Esayan. (www.todayszaman.com/columnist-278585-1915-is-a-bit-like--this-as- well.html)
Dit is een artikel van de Armeen Markar Esayan. Net als zijn mede-Armeen Ozinian gaat hij op de sentimentele toer, om sympathie te kweken. Hij vertelt dat zijn grootvader en sommige van zijn familie niet weggevoerd werden vanwege hun werk (ze waren blijkbaar nodig door de Turken). 

Dit deel van hun verhalen is ook opvallend: dat Armenen niet altijd werden weggevoerd.
Als het ging om een klein deel van de Armeense bevolking, dan hadden ze een punt. Maar het bizarre is dat de Turken in westelijk Anatolië honderdduizenden Armenen niet reloceerden. De meeste Armenen die werden gereloceerd kwamen uit Oostelijk Anatolië. (waar de Armeense guerrilla met vijandelijke activiteiten de Ottomaanse oorlogsinspanningen probeerde te ontwrichten om de weg te plaveien voor het oprukkende Russische invasieleger)

Het niet wegvoeren van honderdduizenden Armenen, terwijl ze binnen handbereik lagen, is vergelijkbaar met Hitler die honderdduizenden joden uit Hamburg, Berlijn en Neurenberg met rust liet en niet liet deporteren naar Auschwitz.

Tot zover de analyse van artikelen uit Todayszaman.

Het opvallende aan deze artikelen is ook dit:
In de Armeense propaganda wordt verkondigd dat je in Turkije niet mag erkennen dat er een genocide was gepleegd. En dat je anders de bak in draait.

Maar wat blijkt dus? Kranten blijken volop deze Armeense aantijgingen te publiceren want behalve Todayszaman laat bijvoorbeeld de Turkse krant “Radical” zich in met deze praktijken. Columnisten en anderen krijgen vrije ruimte voor hun, zoals hierboven bleek, leugenachtige verhalen. Bovendien worden commentaren van Armenen en hun supporters zonder tegenwerking geplaatst.

De genoemde krant zou een onderdeel zijn van de Gülenbeweging. Deze beweging (met islamitische kern) predikt samenwerking, vrede en dergelijke. Misschien dat ze eronder ook verstaan dat je de Armeense leugens maar moet accepteren om goodwill bij westerlingen te krijgen voor je denkbeelden.

De afgelopen jaren hebben de Turken de Armenen en hun aanhangers op alle fronten bevochten. Het lijkt erop dat het besef onder de Armenen groeit dat ze aan het verliezen zijn. Ook hun supporters worden zich meer en meer bewust dat ze met oplichters te maken hebben.

Nu het moment suprême nadert (2015) moeten de Turken ze geen enkel hoop geven en deze gigantische Armeense leugen met wortel en tak uitroken. De genadeklap uitdelen.
Dat betekent dat ze, nu ze in het buitenland continue verslagen worden, ze in Turkije zelf geen enkele houvast geboden mag worden.

Artikelen zoals in Todayszaman geeft deze charlatans hoop. Die hoop moet je ze niet geven.




(deel II)

No comments: