Lessen in haat (II)

(Eerder schreef ik over een affaire op Canadese scholen, ik bespreek nu gevallen in Frankrijk).

In Frankrijk hebben de Armenen en hun supporters de ene na de andere nederlaag geleden.

Een goed voorbeeld is hun poging om een wet door heen te jagen die het bekritiseren van Armeense leugens zou bestraffen. In 2006 had het Franse Lagerhuis dat wetsvoorstel aangenomen, maar die werd in mei 2011 door de Senaat getorpedeerd (‘De Frans Armeense Stalinwet - III’). Een light versie van die wet haalde het eveneens niet (zie deel IV daar). 

Juridisch hun leugens met een aura van echtheid dichttimmeren lukt het deze oplichters al jaren niet, dus verleggen ze hun terrein. De scholen zijn nog ongerept terrein voor hun praktijken, het wemelt er van onschuldige en weerloze prooien. Daarom zijn ze op Franse scholen begonnen met het brainwashen van schoolkinderen.

Ondanks dat er geen wettelijke basis voor is, worden op de middelbare scholen de leerlingen tijdens geschiedenislessen onderricht in de Armeense versie van de historie. En wie het bekritiseert krijgt te maken met de vuile gezichten van hun Franse leraren en de schooldirecties.

In 2009 is een affaire geweest met de 13-jarige Turks-Franse scholier Mustafa Doğan van het Jacques Marquette College in Nancy. Deze scholier had met zijn leraar over de Armeense kwestie gediscussieerd. Zijn kritische standpunt beviel de leraar allerminst. Alsof de onderwijzer hem wilde terugpakken kreeg zijn klas een toets waarin alleen de Armeense versie van de gebeurtenis opgedreund diende te worden. Geërgerd door deze gang van zaken schreef de puber dat als er zich een Armeense genocide zou hebben afgespeeld zij het hadden verdiend.

Zijn vader werd door de schoolleiding opgeroepen voor een gesprek omdat zijn zoon Franse wetten zou hebben overtreden. De vader gaf de leiding van repliek door te stellen dat hij geen wet in die trant had gezien (verwijzend naar de nog niet aangenomen wetsvoorstel uit 2006).

Mustafa Doğan werd tenslotte voor twee dagen van school geschorst. Alsof de school het hem wilde inpeperen moest hij een opstel schrijven waarin hij de Armeense beweringen diende te onderbouwen. Met daarbij allerlei beperkingen om hem te vernederen. Zoals de titel stond vast: 'De Armeense genocide uitgevoerd door het Ottomaanse Rijk: een misdaad tegen de menselijkheid'.

Hij moest dus op basis van (pro-)Armeense leugens een opstel schrijven waarin hij diende te erkennen dat zijn voorouders nazi’s zouden zijn geweest*.

*Frankrijk heeft in WO2 op schaamteloze wijze haar duizenden joodse onderdanen behandeld en uitgeleverd aan de nazi’s. In Algerije is door de Fransen ook heel wat uitgespookt. Het is begrijpelijk dat ze mededaders zoeken, soort schaamlap-functie voor hun misdaden. Het wrange was dat Turkse diplomaten in Frankrijk juist duizenden joden uit de handen van de nazi's hadden gehouden (zie bijvoorbeeld het artikel 'Turkse Schindler redde 20.000 Joden' van de historicus Armand Sağ).

Mustafa Doğan weigerde mee te werken aan dit verfoeilijke gedrag van zijn school. Hij riep de hulp in van COJEB, een belangenorganisatie in Frankrijk, en er kwam publiciteit op gang. Daarop bedacht de school zich en werd de kerel met rust gelaten.

- lees verder -