Europa: safe haven voor anti-Turkse terroristen

Europa heeft een traditie van supporten van anti-Turkse terroristen. Terroristen die op Turks grondgebied moord en verderf ontketenen. In deze analyse wil ik er meer over vertellen.
De reden dat ik dit doe is omdat het raakvlakken heeft met de hier vaak besproken Armeense genocide-terrorisme.

(Het steunen van terroristen tegen Turkse belangen is dus een onderdeel van de Duizendjarige Oorlog) 

In het verleden werden Armenen door Europa gesteund bij hun misdaden tegen de Turkse natie. Tegenwoordig kunnen de Koerdische extremisten van de PKK rekenen op onderdak en support. Net als de DHKP/C, een andere extreemlinkse terreurgroepering die in Turkije huishoudt. 

Wat verder terug in de tijd, voor de 1890’s, konden Grieken en Bulgaren op gretige hulp vanuit Europa rekenen in hun terreur tegen de Turken. Omdat deze weblog over de Armeense kwestie gaat, zal ik me beperken tot de Armeense terrorisme. Daar de Europese support aan de PKK en de DHKP/C nog altijd actueel is, neem ik die groepen ook mee in de analyse.

Armenen hadden behalve in de 1970’s en 1980’s ook daarvoor terreur bedreven.

Eind 19^e eeuw kregen Armeense terroristen van de Hunchaks of de Dashnaks volop steun van Europa. Behalve met propaganda hielpen Europeanen de Armenen ook met het afdwingen van vrijgeleides. Wanneer Armeense terroristen bijvoorbeeld misdaden hadden gepleegd, schoot Europa ze te hulp om aan de Ottomaanse justitie te ontsnappen.

Zoals bijvoorbeeld de organisatoren van de opstand van Zeitoen in oktober 1895. De massale opstand van de Armenen leidde tot de gevangenname van 600 Ottomaanse soldaten. Op enkele na werden ze allemaal omgebracht in een gigantisch bloedbad. De organisatoren kregen onder druk van Europa vrijgeleides en werden door Frankrijk opgevangen.

Een ander voorbeeld is hoe het afliep met de terroristen van de gijzeling van de Ottomaanse Bank op 26 augustus 1896. Bij hun actie gijzelden ze iedereen in de bank waarbij ze ruim 10 mensen ombrachten. Hun eisen zoals het afdragen van de Ottomaanse controle over Oost-Anatolië werd niet ingewilligd. Ze zaten als ratten in de val, maar niet voor lang. Europa reikte ze de helpende hand. De moordenaars kregen vrijgeleide naar Europa, ze mochten zelfs de wapens houden waarmee ze onschuldigen hadden vermoord. 

Eerst kregen ze gelegenheid om bij te komen op het privéjacht van de Britse CEO van de bank. Erna bracht een Frans schip ze naar Marseille, waar eerder de moordenaars van Zeitoen onderdak hadden gekregen.

(De naïeve Turken zouden later enkele terroristen van de aanval op Ottomaanse Bank toestaan om Ottomaans parlementslid te worden. Zware vergissing: één ervan (Karekin Pastermadjian aka Armen Garo) zou in WO1 met een hele Ottomaanse Armeens regiment overlopen naar de Russische vijand.)

    

- lees verder in deel II -