Moorden in naam van een Armeense genocide (Brussel 1983)

Ook onze zuiderburen maakten kennis met moordaanslagen van Armeense genocide-terroristen.

Precies 30 jaar geleden zou een vader van drie jonge kinderen het slachtoffer worden van hun moordlust. In Brussel bracht toen een Armeense moordenaar de Turkse diplomaat Dursun Aksoy om het leven. Een verpleegster die toevallig in de buurt was, probeerde de zwaargewonde Aksoy tevergeefs te redden. Maar de diplomaat stierf voor de ambulance kwam.
 

Dursun Aksoy, gestorven vanwege Armeense haat en leugens.

Armeense genocide-terroristen pleegden in Brussel daarvoor diverse keren aanslagen, waaronder de bomaanslagen op 24 mei 1983 op een Turks bureau voor toerisme en een Turks reisagentschap. De aanslag op Aksoy was hun eerste die uitmondde op een moord. 

Aanvankelijk werd de aanslag door Asala opgeëist. Erna door ARA*, een aftakking van JCAG van de Dashnak (ARF). Omdat de laatste details over de aanslag verstrekte, moet de dader uit hun hoek afkomstig zijn geweest**.

* ARA: Armenian Revolutionary Army (Armeens Revolutionair Leger).
JCAG: Justice Commandos of the Armenian Genocide (Rechtvaardigheid Commando's van de Armeense Genocide). Was een terreurbeweging speciaal opgericht om met moord en verderf de Armeense leugens erkend te krijgen. Heden brengen de Armenen achter deze moordenaarsclub tijdschriften uit zoals de Armenian Weekly waar Turkenhaters hun pennen ter beschikking stellen.

** Veel Turkse bronnen wijzen naar Asala, maar Dashnak-JCAG/ARA ligt meer voor de hand. Auteurs die bekend zijn met Armeense terrorisme zoals Francis Hyland of Michael Gunter wijzen ook naar JCAG/ARA.

Nagenoeg alle genocide-terroristen waren jonge Armenen. De moordenaar van Aksoy werd door getuigen ook als zodanig beschreven. De jarenlange haatpropaganda* waarmee de Armeense jeugd gebrainwashed werd, wierp dus ook in Brussel zijn vruchten af.

* De nazi-mentaliteit achter die haatpropaganda die leidde tot moordpartijen tegen onschuldige Turken en omstanders, wordt heden nog altijd springlevend gehouden. Op bijvoorbeeld westerse scholen en universiteiten wordt deze propaganda onderwezen.

De bloeddorst van de Armenen na deze moord op de onschuldige Turkse diplomaat was nog niet gestild. De dag erna zouden hun moordenaars een bloedbad aanrichten onder de nietsvermoedende passagiers van het Parijse vliegveld D’Orly.

 

Tenslotte werd op verzoek van de Belgische justitie op 22 juli 1983 een verdachte opgepakt in Almelo (Nederland). Het betrof de 24-jarige Hüsnü G. uit Turkije. Deze in het Turkse Siirt geboren Armeen was pas vijf jaar in Nederland woonachtig. 

België vroeg om zijn uitlevering waarbij de Belgische justitie bewijsmateriaal overlegde. Omdat de Nederlandse rechters dat materiaal als voldoende onderbouwd beschouwden, werd gehoor gegeven aan het Belgische verzoek. 

Maar hij werd in februari 1984 weer vrijgelaten. Armeense getuigen beweerden dat hij tijdens de aanslag in Parijs* zou zijn geweest.

* Parijs waar de dag na zijn aanwezigheid (15 juli 1983), in D’Orly door Armeense terroristen een bloedbad werd aangericht.

Zijn vrijlating klopt overduidelijk niet. Een inwoner uit Almelo die voldeed aan de beschrijvingen van getuigen, blijkt heel toevallig op het moment van de aanslag 500 kilometer van huis te zijn. Wat deed hij daar precies? Is dat uitgezocht?

De Belgische justitie heeft meer waarde gehecht aan verklaringen van (Armeense) getuigen die beweerden dat hij 500 kilometer van huis was dan de twee directe Belgische getuigen. Eén heeft hem zelfs zien schieten op de Turkse diplomaat. De andere een taxichauffeur, die hem zonder het te weten, bij zijn vlucht vervoerde. De chauffeur had hem zonder te aarzelen twee keer aangewezen als diegene die gezocht werd voor de moord (via een foto en een confrontatie met een doorkijkspiegel op het politiebureau).

Wat ik me afvraag is of deze Armeen na de moord op Aksoy (14 juli 1983) naar Parijs is gegaan om een rol te spelen bij de aanslag in D’Orly (15 juli 1983). Armeense getuigen beweerden immers dat hij de 14e in Parijs was. Hij is in ieder geval in Parijs geweest rond die moordpartijen. Een spoor die de Turkse justitie zou moeten onderzoeken.

 

Er zijn meer feiten die wijzen op het daderschap van deze Armeen. Hüsnü G. stond namelijk bekend als een militante Armeen. Daarnaast had hij meerdere verblijfsadressen in Nederland (terroristen doen vaak van huis wisselen). Bij huiszoekingen zouden volgens mediaberichten ook wapens zijn gevonden.

 

Omdat er twee keiharde getuigen hem aan de moord op Aksoy linken, waarbij één hem de trekker heeft zien overhalen, is deze verdachte duidelijk ten onrechte door de Belgische justitie vrijgelaten.

En dat hij pas maanden na zijn arrestatie werd vrijgelaten zegt ons ook iets. Het lijkt me dat in die zeven maanden iets is bekokstoofd (in ieder geval zullen de Armeense netwerken toen druk in de weer zijn geweest om hem vrij te krijgen, met al of niet inzetten van valse getuigen). 

De vrijlating van deze Armeen kan simpel verklaard worden. De lakse en misdadige houding van Westerse justitiële organen bij moordpartijen tegen Turkse diplomaten was destijds overbekend*.  

Veel Armeense moordenaars en hun handlangers werden door Westerse rechters als onschuldige lammeren behandeld. Ondanks overduidelijke bewijzen voor moord en doodslag, kregen ze vaak vrijspraak. Als ze al veroordeeld werden, waren de straffen mild of kwamen ze na korte tijd weer vrij.

* Ik kom meer en meer berichten tegen dat Turkije op een gegeven moment daarom het heft in eigen handen ging nemen. Net als de Amerikaanse CIA of de Israëlische Mossad het gewoon is, liet het toen zijn jagers van de MIT (Turkse geheime dienst) op deze Armeense moordenaars los.

Dat Turkije moordenaars van ingezetenen niet met rust laat, ondervond de baas van de PKK. Hij werd duizenden kilometers van Turkije gevat door Turkse commando's en in Turkije berecht voor zijn misdaden.

Het is overigens diezelfde België waar heden terroristen die moord en verderf plegen in Turkije, vrij rondlopen en hun misdaden plannen. Een safe haven voor bijvoorbeeld de Koerdische PKK of de misdadigers van DHKP/C.

(Turken moeten zich geen illusies maken over hoe Europa omgaat met terroristen die in Turkije moord en verderf zaaien. Europa is voor hen een safe haven. Dit verfoeilijke gedrag maakt namelijk onderdeel uit van de Duizendjarige Oorlog.)

Het mogelijke tekortschieten van hun Belgische collega's kan de Turkse justitie alsnog rechtzetten door zelf in de zaak te duiken. De kinderen die destijds* door een laffe Armeense moordenaar vaderloos werden gemaakt, hebben daar recht op.

* Özlem (13), Çiğdem (10) en Ümit (4).

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)