De prijs die Frankrijk betaalt voor de leugens van zijn ex-vazal

Vanwege hun steun aan de Armeense leugens lag Frankrijk de afgelopen jaren regelmatig met Turkije in de clinch. Turkije beperkte dan hier en daar de betrekkingen op diplomatieke en economische vlak. Tot een echte forse breuk kwam het niet tussen beide landen. 

Vorig jaar was de zoveelste Frans-Armeense gekonkel gaande: ze probeerden (tevergeefs) een Stalin-wet door het Franse parlement te loodsen.

Maar deze keer gaan de Fransen het echt voelen. In Turkije is economisch van alles gaande. Er worden voor miljarden aan projecten ondernomen. Alhoewel Turkije de relatie met de Fransen gaande houdt, zal het Franse bedrijven niet aan grote economische projecten laten deelnemen. In één van die projecten staan tientallen miljarden op het spel.

Het gaat om de bouw van een tweede kernenergiecentrale in Sinop aan de Zwarte Zee. Turkije is bezig met het zoeken van bedrijven die erin geïnteresseerd zijn. Naar verwachting zal deze maand de winnaar van deze miljardenorder bekend worden. De kosten zijn geschat op ongeveer 22 miljard dollar.

Elk bedrijf die deze order binnenkrijgt is gegarandeerd van jarenlange forse omzetstijgingen. Bovendien kan de werkgelegenheid voor duizenden mensen gegarandeerd worden.

Alhoewel Frankrijk de technologie in huis heeft, hoeft het niet te rekenen op Turkse goodwill. Dit is dus de prijs die Frankrijk betaalt voor het supporten van de leugens van zijn voormalige vazal.

UPDATE 4 mei 2013:

Gisteren is het contract van 22 miljard dollar getekend tussen de Turkse premier Recep Tayyip Erdoğan en zijn Japanse collega Shinzo Abe.
Een consortium onder leiding van de Japanse Mitsubishi Heavy Industries werd als winnaar van het project aangewezen.

Gezien de grootte van het project was een Japans-Franse consortium van diverse bedrijven uit deze landen gaan meedingen. Het ging om de Japanse Mitsubishi met Itochu waarbij de Franse Areva SA en GDF Suez zich hadden aangesloten.

(vergelijk een ander project: een mega-vliegveld in Istanbul waarbij een consortium van Limak/Cengiz/Kolin/Ma-Pa/Kalyon de bouw toegekend kregen)