Er is iets vreemds aan de hand met deze genocide van Armenen en volgelingen.
Het betreft de haat tegen de Turken waarmee het doordrenkt is. Dat haat-element had ik eerder zijdelings aangeduid. In deze serie wil ik er meer over vertellen.
Zonder haat zal een
genocide niet gepleegd worden. Het gaat dan om haat die generaties lang is
gevoed. Plotseling, vanuit het niets een genocide plegen bestaat niet. Die
sporen van die haat zijn terug te vinden in de media, literatuur en dergelijke.
Bij een genocidedader is
de haat zo immens dat die de medemens compleet weggevaagd wil hebben. Omdat
haat verblindt, wordt het slachtoffer niet als een medemens gezien. Die dader
ziet de ander dan als minderwaardig of gelijkend aan een dier. Door die status
aan het slachtoffer toe te kennen wordt het ombrengen van ze gemakkelijker.
Het eigenaardige is dat het
voorgaande haat-element in genocides ontbreekt bij de Turken*, de veronderstelde genocidedaders, maar juist wemelt
onder Armenen en hun supporters.
* Een
genocidedader zal nimmer toestaan dat zijn prooi massaal dienst neemt in zijn
legers of ze benoemen tot gouverneurs of ministers. Probeer dat bijvoorbeeld voor
te stellen onder de nazi’s met de joden.
Open een willekeurig
(pro-)Armeense boek waarin ze hun genocide slijten, en je struikelt om de
haverklap over beweringen met hoe slecht de Turken wel niet waren en wat voor
vreselijks ze zoal hadden uitgespookt.
Beweringen gebaseerd op materiaal van frauduleuze aard waarmee ze de Turken als barbaren en onmensen
verkopen. Dit doet juist een (potentieel) genocidedader met zijn slachtoffer. Zie
bijvoorbeeld de nazi-film Der Ewige Jude
waarin joden als ratten worden opgevoerd.
(Men kan aanvoeren dat
Armenen & Co deze haat als reactie op hun genocide tegen de
Turken vertonen, maar ze waren al ver ervoor mee bezig. Die haat tegen de
Turken is dus iets wat langer bestaat)
No comments:
Post a Comment