Analyse NRC-review film Fatih Akin

(bijlage van 'Duitsland, waar anti-Turkse bastaarden verblijven: Fatih Akin')

In NRC schreef Coen van Zwol een review over de film ‘The Cut’ van Fatih Akin. Het volgende stuk waarin de Armeense beweringen aan bod komen zal ik analyseren.

(‘The Cut van taboedoorbrekende Fatih Akin is zeer nobele kitsch’)

“The Cut, in competitie bij het 71ste filmfestival van Venetië, raakt een diep Turks taboe: de genocide van 1915 waarbij ten minste een miljoen Armeniërs omkwamen, christenen die toen als een vijfde colonne werden gezien. Met dodenmarsen, concentratiekampen in de Syrische woestijn en doodseskaders had Turkije zo een dubieuze primeur voor de 20ste eeuw. De Turkse overheid ontkent dat het een systematische slachting betrof.”

Van Zwol rept over ‘een diep Turks taboe’.
Er is geen taboe in Turkije op wat de Armenen is overkomen. Boeken van auteurs die de Armeens/Westerse visie verkondigen kan men overal in Turkije kopen (zoals van Vahakn Dadrian of Taner Akcam). Herdenkingsdiensten vinden eveneens plaats op de Armeense Judasdag (24 april).

Van Zwol bedoelt met ‘taboe’ dat de Turken de vanuit de westers racistische invalshoek vastgestelde aanduiding genocide verwerpen.

Dit leeghoofd heeft het over dat er minstens 1 miljoen Armenen omgekomen zouden zijn.
Dat is een verzonnen cijfer. Voor de oorlog uitbrak gaven Ottomaanse en Westerse bronnen als aantal Ottomaanse Armenen tussen de 1,3 en 1,5 miljoen op. Een Brits diplomatieke document repte na de oorlog over bijna 1,2 miljoen nog levende Ottomaanse Armenen. Dan op minstens 1 miljoen omgekomen Armenen uitkomen is overdreven.

Hij schrijft 'Met dodenmarsen, concentratiekampen in de Syrische woestijn en doodseskaders'.
Deze beschuldigingen komen zo uit de Westers/Armeense propaganda. 'Doodseskaders' slaat op de Ottomaanse elitetroepen die zogenaamd Armenen zouden hebben zitten af te slachten terwijl het land van alle kanten werd belaagd door oorlogsvijanden. Logisch? Ja in het fantasie-universum van deze figuren.

In dat universum kom je ook zogenaamde 'concentratiekampen' tegen waar de Britten of de Franse bezettingsmachten geen één, ik herhaal: geen één bewijs voor hebben geleverd. Na oktober 1918 kwam het gebied in hun handen. Geen enkele bewijs gezien zoals foto’s en dergelijke van die ‘concentratiekampen’.

'Dodenmarsen' eveneens zo uit die fantasie-universum afkomstig.
Als het werkelijk dodenmarsen zouden zijn geweest, dan zou niemand levend aangekomen zijn. We hebben eerste hand getuigenissen van Amerikaanse diplomaten die reppen over bijna 500.000 Armenen die levend aangekomen waren in Syrië.

‘Syrische woestijn’ is ook een vaak verkondigde overdrijving uit deze propaganda.
Een bekende locatie waar vele Armenen gereloceerd werden lag in Deir ez-Zor. Zoals je in het kaartje kan zien ligt het aan de Eufraat, de grootste rivier van het gebied.

Zie ook hoe deze onnozele zijn review afsluit:

‘Wat The Cut zeker niet tot crappy kitsch maakt. Het is juist goed gemaakte en zeer nobele kitsch.’

Nobele kitch? Van Zwol, in dat film worden de Turken beschuldigd van de zwaarste misdaad die de mensheid kent met ene na andere kinderachtige leugens en bedrog. En dan zit je zo luchtig om te doen man. Schaamteloos van je.

(Het is net goed dat jouw krant binnenkort naar de verdoemenis gaat door malversaties en mismanagement. Hopelijk beland je gauw op straat.)