Terreur in Parijs

Gisteren is de Franse hoofdstad Parijs opgeschrikt door een terreuraanslag. Heel het land in rep en roer. Overal in Europa steunbetuigingen en mensen die de straat opgaan om stille tochten te houden. 

Demonstratie in Londen.

Dit Europa die nu om een paar terreurdoden jammert, is diezelfde wiens hand stak achter de tienduizenden doden door anti-Turkse terrorisme van de Koerdische extremisten van de PKK.

Dankzij (merendeels) Europees support stierven er 50.000 Turkse inwoners. En kon Turkije een schadepost van bijna 1.000 miljard dollar toegebracht worden. De terroristen en hun handlangers kregen onderdak en support in Europa. In Nederland waren er zelfs opleidingskampen van de PKK te vinden.  

Met voorgaande is de schaal aan terreur te zien waarmee men te maken heeft en wiens duistere handen erachter steken. Paar doden aan hun kant en de supporter van megaterrorisme gericht tegen Turkije is meteen in rep en roer.

Omdat de focus van de weblog de Armeens kwestie is, zal ik nu de terreurrelatie daarvan bespreken.

De extremisten onder Koerden hadden halverwege de jaren ’80 de fakkel overgenomen van de Armenen. Tussen 1973-1985 hadden Armeense terroristen huisgehouden onder onschuldigen.

In diezelfde Parijs waar gisteren twaalf mensen werden gedood, brachten Armeense genocide-terroristen in totaal veertien mensen om het leven*.

* Het betrof de Turkse diplomaten en medewerkers Ismail Erez, Talip Yener, Yılmaz Çolpan, Resat Morali, Tecelli Ari en Cemal Özen.

Naast deze onschuldige zes werden op de Parijse luchthaven D’Orly acht anderen vermoord door Armenen: twee Turken, vier Fransen (waarvan een kind), een Amerikaan en een Zweed.

De Armeense extremisten pleegden deze terreurdaden om hun mening op te dringen. Zij vonden dat de Turken een genocide op ze hadden gepleegd in het verleden. Turkije moest diezelfde mening als ze hebben. Daartoe vermoordden ze in totaal 60 onschuldigen. (De meeste terreurslachtoffers vielen in Europa: 37 doden)

Alhoewel de terreurdaad van gister en die van Armeense genocide-terroristen om een mening ging, was er een belangrijk verschil:

de 60 onschuldigen stierven lukraak. Niet omdat ze hun moordenaars provoceerden. Dat laatste was het geval met de aanslag in Charlie Hebdo. Daar werden willens en wetens de moordenaars uitgedaagd.

Wat mij extra opviel was de moord op een politieagent gisteren: de agent ligt op de grond en de terrorist schiet een kogel door het hoofd van zijn weerloze slachtoffer.

Parijs had eerder op 4 maart 1981 een exact soortgelijke scene aanschouwd. Het klinisch en koud afmaken van een medemens. Twee Armeense genocide-terroristen van Asala vielen toen drie onschuldigen* aan. Net als bij de moordenaars van Charlie Hebdo gebruikten de terroristen automatische geweren. Op nauwelijks 300 meter afstand van de scene van gisteren. 

* Ilkay Karakoc (medewerker van de Anadolu Bank) en de Turkse diplomaten Resat Morali en Tecelli Ari. 

Resat Morali werd meteen dodelijk getroffen. De andere twee ontkwamen. Ze probeerden een café binnen te vluchten, maar de cafébaas liet ze niet binnen. Ilkay Karakoc lukte erna aan zijn dood te ontkomen, maar de terroristen brachten Tecelli Ari alsnog om. 

Deze Armeense moordenaars lopen nog altijd vrij rond.

Resat Morali, moest sterven vanwege de Armeense leugens.