Vandaag, precies 20 jaar geleden, vond er in de Kaukasus een omvangrijk bloedbad plaats.
Ruim 600 Azerische burgers werden in Hocali* omgebracht door Armeense troepen, geholpen door Russische legereenheden.
* De officiële
naam is Xocalı, maar dit is een totaal verbasterde weergave van de plaatsnaam.
Ik gebruik daarom de meer juistere benaming van deze plaats.
(In Europese regionen is deze moordpartij in Hocali op burgers alleen door de Serviërs overtroffen, in Srebrenica drie jaar later. 8.000 moslims werden toen in 1995, in feite onder toeziend oog van soldaten uit Nederland, afgeslacht. Ze waren juist naar de enclave gestuurd om deze burgers te beschermen...)
Diverse westerse journalisten hebben deze Armeense misdaden onder de aandacht van het publiek gebracht. Journalisten zoals Thomas Goltz, Anatol Lieven, Pascal Privat, Steve Le Vine en Jill Smolowe berichtten aan het thuisfront wat er zich onder hun ogen had afgespeeld.
Niet alleen zij, maar ook mensenrechtenorganisaties zoals Human Rights Watch rapporteerden over dit bloedbad die Armenen hadden aangericht.
De bloeddorst van de Armenen is nauwelijks te bevatten. Vrouwen en kinderen spaarden deze moordenaars niet. Op nazi-fashioned wijze werden weerloze kleine kinderen en vrouwen van zeer dichtbij geëxecuteerd. Journalisten spraken ook over verminking van de Azeri slachtoffers. Lichaamsdelen zoals oren, neuzen, borsten of geslachtsdelen blijken de Armenen in hun bloeddorst te hebben afgesneden. De Armenen verminkten in hun felle haat ook de gezichten van de weerlozen, alsof ze niet wilden dat ze bestonden.
Het op gruwelijke wijze verminken van slachtoffers weerspiegeld een diepe haat. Deze haat onder de Armenen tegen Turken* komen we ook tegen in de taferelen uit de Eerste Wereldoorlog.
* Azeri’s zijn
zeer nauw verwant aan de Turken.
Het krankzinnige is dat de Armenen niet alleen 1 miljoen Azeri’s van hun huis en haard hebben verdreven, maar ook omliggende gebieden in Nagorno-Karabach bezet houden. Zonder dat er een haan naar kraait in het Westen.
.PNG)
Er vindt juist het tegenoverstelde plaats. Armenië wordt omarmd als een geciviliseerde natie met schone handen. Het wordt zelfs als de slachtoffer gezien en de Azeri’s als de dader (Azerbeidzjan heeft bijvoorbeeld te maken met sancties van VS, terwijl Armenië daarentegen van ze economische steun krijgt…).
Een ander verschil is dat de misdaden in het geval van Srebrenica bestraft zijn. De daders zijn vervolgd of zitten in de gevangenis in afwachting van het moment dat ze zich voor de internationale gemeenschap moeten verantwoorden voor hun misdaden. Milosevic heeft zich in zijn cel in de VN gevangenis in Scheveningen van het leven benomen. Zijn kompaan en de uitvoerder van de genocide in Srebrenica, Mladic, wacht in zijn cel op berechting, net als Karadzic.
Dit in tegenstelling tot de moorden in Hocali. Nog altijd is er niemand, maar dan ook niemand onder de Armeense misdadigers vervolgd voor deze massamoord.
De eerste die zich moet verantwoorden is de bevelhebber van de Armeense troepen die de stad aanvielen. Zijn naam is Serzj Sarkisian (Serge Sargsyan). Hij was de militaire bevelhebber van de Armeense troepen in de regio, net als Mladic in Srebrenica.
Deze Kaukasische Mladic is heden de president van Armenië.
- deel II -
Gerelateerde artikel: 'De slager van Kaukasus op bezoek bij de Franse president'
No comments:
Post a Comment