Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda: Turken bekentenissen in de mond leggen

De verhalen uit de pro-Armeense gruwelpropaganda bevatten enkele terugkerende kenmerken. Eén zo’n kenmerk is het openlijk bekennen van misdaden door de Turken. Ze roepen van de daken dat ze vreselijke misdaden hebben gepleegd. Of vertellen aan ieder die het wil horen dat ze Armenen gaan uitroeien. Bedoeling van zulke bekentenissen is om deze gefingeerde verhalen geloofwaardigheid toe te kennen.

Nagenoeg in elke werk van pro-Armenen komen we deze bekentenissen tegen. Als voorbeeld wil ik een boek van de Armeense slaaf Taner Akçam bespreken: 'De Armeense genocide' (uit 2006, het is een vertaling van zijn werk 'A Shameful act')*.

*Dit boek van Akçam bestaat uit 528 pagina’s waarvan 112 pagina’s aan noten. Komt geleerd over, maar je beseft na onderstaande voorbeelden dat deze kerel feit en fictie niet van elkaar kan scheiden. Dan heb je niks te zoeken in de wetenschappelijke wereld.

Als intro een voorbeeld uit de massacre verhalen van Adana 1909. (Turken zouden destijds in Adana duizenden Armenen hebben afgeslacht).
Pagina 78: Een brief van een Turkse soldaat is in handen gekomen van een Duitse consul. Daarin bekent de soldaat het volgende:

“We hebben dertigduizend trouweloze honden gedood en hun bloed stroomde door de straten van Adana”.

Nagenoeg exact zelfde type verhaal hebben we eerder besproken:
“Wikipedia: de leugens en bedrog van de Armeense G-maffia (III)“
(Een brief van een Turkse soldaat waarin hij misdaden bekent die een Europese diplomaat in handen zou hebben gekregen)

Op pagina 195 komt een gendarme aan bod die aan een Noorse verpleegster, Wedel-Jarlsberg genaamd, uit de doeken doet hoe ze Armenen afslachtten.
Dat dit getuigenis duidelijk verzonnen is blijkt niet alleen uit het element van bekentenissen in de mond leggen, maar ook aan het inhoudelijke gebrek. Volgens de gendarme hadden ze langs de weg waar de Armenen werden weggevoerd speciale executieplaatsen. Dus open en bloot waar Jan en alleman langsliep of reed…
Onder de Turken blijkt ze favoriet te zijn voor rondbazuinen van misdaden: op internet doorzoeken deze Noorse verpleegster levert meer details op zoals soldaten die hun misdaden aan haar breed uitmeten.

Tot slot wil ik een interessante constructie bespreken die we in deze verhalen tegenkomen:
Bekentenissen via derdehands getuigenissen. Persoon A (Turk) bekent misdaden aan persoon B, waarna persoon C dit aan de lezer mededeelt.
(Pagina 162) De Turkse gouverneur 'Erzincanli Sabit' van de provincie Harput vertelt aan de Duitser Max Scheubner-Richter (vice-consul in Erzurum) dat de Armenen uitgeroeid moesten worden. Een Deense verpleegster genaamd Marcher had dit vernomen.
Zulke getuigenissen hebben een zeer lage betrouwbaarheid. De bron die Akçam geeft voor deze bekentenis bevestigt dat overigens ook (pagina 447, noot 7):
 “Treatment of the Armenians” van Bryce en Toynbee. Deze publicatie was, zoals eerder besproken, een product van de Britse Leugenfabriek.



Update [2 april 2015]:

Toppunt in deze verzonnen bekentenissen die ik tegenkwam is het werk van de door  de Britse Leugenfabriek opgevoerde fantasie-Arabier Fa'iz El-Ghusein.

Die verzonnen Arabier zit pagina na pagina ene na andere Turk op te voeren die hem bekent hoe ze Armenen zaten af te slachten.

- deel II -

- Nog een ander kenmerk: 'Feesten en jubelen na plegen misdaden' -