Promoten Armeense genoncide: prijzen in de wacht slepen

Afgelopen keren zijn enkele Turken de revue gepasseerd die prijzen in de wacht sleepten met hun gekruip.

Zoals de pro-Armeense knecht Ugur Ümit Üngör. Na zijn scriptieprijs werd hem dit jaar ook een Heineken Award toegestopt. 

Een andere slaaf uit Turkije, de bastaard van Istanbul, kreeg van de nazaten van de nazi’s op de Frankfurter Buchmesse de Vredesprijs van de Duitse boekhandel. Een jaar later werd hij door het westen beloond met de Nobelprijs.

In dit rijtje van pro-Armeense hielelikkers uit Turkije heeft zich nu Elif Şafak gevoegd. Zij is een dochter van een Turkse diplomate (Şafak Atayman).

De afgelopen keren besprak ik het Armeense genocide-terrorisme waarbij Turkse diplomaten werden omgebracht. Haar moeder had dus één van hun slachtoffers kunnen zijn geweest. 

Ze had dus de gevolgen van Armeense genocide-haat aan den lijve ondervonden (haar familie zal destijds immers zonder beveiliging niet buitenshuis zijn gegaan).

Desondanks is zij, in een soort Stockholm-syndroom, de Armeense beweringen gaan omarmen. In beginjaren 2000 was ze te vinden in bolwerken van de Armeense genocide-lobby zoals op de universiteiten van Michigan (waar de ex-terrorist Akcam ook te vinden was) of die van Minnesota. 

Na haar roman ‘De bastaard van Istanbul’ (…) waarin ze een Armeense genocide verkondigde, waren de fanatieke pro-Armeense Fransen haar zeker niet vergeten. Die hebben haar begin deze maand onderscheiden met de Chevalier dans l’Ordre National des Arts et des Lettres (Ridder in de Orde van Kunst en Letteren).

(deel II)