De PKK, in de voetsporen van de Armeense Dashnak (II)

(deel I)

Na de Armenen en Grieken is er nu een derde Anatolisch minderheid die grond van de Turken wil. Het betreft de Koerden. Tussen Turkije en hun extremisten van de PKK* woedt er al decennia een slag om Oost-Anatolië.

* PKK: afkorting van ‘Partiya Karkerên Kurdistan’ ('Koerdische Arbeiderspartij’). Conform hun communistische oriëntatie noemen ze zich een 'arbeiderspartij'.

Sinds 1984 zijn de Koerdische terroristen begonnen met het moorden voor hun Groot-Koerdistan. Deze communistische terreurbeweging die een samenleving à la Stalin nastreeft, heeft de dood van ruim 40.000 mensen op zijn geweten. Hun leider was Abdullah Öcalan die de Turken in 1996 in Kenia in de kraag vatten. Europa, de safe haven van anti-Turkse terrorisme, voorkwam dat hij de strop kreeg.

* Vergelijk de Armeense massamoordenaars van Zeitoen 1895 die onder Europees druk vrijgeleide kregen.

Sinds juli dit jaar is de PKK weer aan het moorden geslagen om te ‘arbeiden’ voor hun gedroomde Koerdistan. Er waren vredesgesprekken geweest om de gevechten te beëindigen, maar de PKK pakte de gewelddadigheden weer op*.

* Onder het voorwendsel dat Turkije een aanslag op Koerden door een ander terreurclub, de ISIS/Daesh, niet had voorkomen.

De gebieden waar deze Anatolische extremisten op aasden/azen komen grotendeels overeen. De grond dat de PKK van de Turken wil is ook het gebied waar tussen 1890-1921 de Armeense separatisten tevergeefs een staat probeerden te vestigen.

Maar er zijn meer parallellen. In een volgende artikel zal ik op ingaan.

(Voor de goede orde: PKK claimt nu dat ze slechts autonomie na zou streven. Het is een truc. Zeg zelf, wat komt agressiever over: “We willen autonomie” of “We willen een eigen staat”.)

(deel III)